ฉันถ่ายรูปที่เป็นใบ้
[From Multiply Nov 26, '09 12:48 PM]
ผ่านมาหนึ่งปี เร็วอย่างไม่น่าเชื่อ จากวันที่ตัดสินใจฝึกงานช่างภาพ วันที่มีพี่ๆคอยสอนสิ่งดีๆให้
ถึงวันนี้ ยังคงจำ และ คิดถึง แต่เหมือนไม่ได้ทำมันแล้ว
ชีวิตเหมือนพายเรือในอ่าง ออกแีรงเยอะ แต่วนอยู่ที่เดิม ไม่ไปไหนซักที
สับสน (เหมือนคล้ายๆจะเมาเรือเพราะพายวนหลายรอบเกิน) แต่ก็ต้องสู้ทั้งที่เหมือนถูกปิดตาไว้
ใครกันนะที่ปิดตาเรา หรือตัวเราเอง?
เมื่อก่อน ปัญหาของฉันคืออ่อนด้อย ขี้กลัว ไม่กล้าพูด
ตอนนี้อ่อนด้อยยังอยู่ 55 แต่กลัว ไม่กล้่าพูดนี่ นี่ไม่มีอีกแล้ว
ฉันต้องเผชิญหน้าสถานการณ์ที่คาดการไม่ได้ทุกวัน ทุกวัน และทุกวัน
มันเลยทำให้ต้องคิดในสิ่งที่ควรจะคิด ทำในสิ่งที่ควรจะทำได้มากขึ้น
แต่มันมีบางอย่างหายไป....
สิ่งที่หายไปกำลังทำให้ตัวตนของฉันหายไปด้วย
นี่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการหรือ?
วันนี้ฉันเข้ามาmultiplyอีกครั้ง หลังจากไม่ได้เข้ามานานพอดู
ภาพ portrait ของชาวญี่ปุ่นหลากหลายอาชีพ ...ภาพผู้คนพวกนี้ดูแล้วอุ่นใจ จนต้องยิ้มออกมา
แต่ละภาพมีเรื่องราวในตัวของมันเอง มันมีความรู้สึก มันพูดได้!! (พี่แกต้องคิดว่าฉันเว่อร์อีก 55)
ทุกวันนี้ ฉันถ่ายรูปที่เป็นใบ้
มันไม่พูดอีกแล้ว มันเหมือนกำลังจะตาย
และฉันคงต้องตายตามมันไปในไม่ช้า (และเกิดใหม่ในรูปแบบของซาลารี่แมนหาเลี้ยงชีพไปวันๆ)
ฉันลืมไปหมดแล้วว่า ฉันถ่ายรูปเพราะอะไร เพื่ออะไร รู้แต่ว่ามันไม่เหมือนเดิม
มันแห้งแล้ง ไม่ชุ่มชื้น ฉันไม่กระตือรือร้นที่จะถ่ายภาพ แต่ยังคงทำไปตามหน้าที่
รูปของพี่ตองทำให้ฉันรู้ว่าอะไรที่หายไป ทำให้ฉันรู้ว่าทำไมฉันถึงชอบถ่ายรูป
ฉันจำได้ทีละน้อยๆ ฉันจำได้ว่าฉันมักจะบอกเสมอ ว่าชอบที่จะเห็นความทรงจำในภาพถ่าย
ไม่ว่าจะเป็นสถานที่หรือผู้คน รอยยิ้มหรือน้ำตา เราเก็บมันไว้ให้คิดถึงได้ในกรอบสี่เหลี่ยมนั้น
ฉันมีความสุขถ้าได้ถ่ายรูปของความทรงจำเหล่านั้น....
ฉันได้คำตอบสำหรับปัญหาที่ฉันอยู่กับมันมานานเสียที
เหลือก็แค่ตอบคำถามข้อต่อไปให้ชัดเจน
....เวลาที่ผ่านมาหนึ่งปีกับชีวิตของฉันที่ยังวนๆเวียนๆ
มันจะเป็นเรื่องซ้ำซากไปอีกนานแค่ไหน ฉันเองก็ไม่รู้
แต่รู้แล้วว่าความสุขของฉันอยู่ที่ไหน ฉันจะเอามันกลับมาได้ยังไง
พูดเถอะรูปของฉัน อย่าเงียบอีกเลย
เฮ้อ...ไปกันใหญ่ -_-" สู้ต่อไปทาเคชิ 555
ป.ล.ขอบคุณพี่ตองอีกครั้ง พี่ทำให้หนูรู้สึก "ขอบคุณ" มาหลายครั้ง
ทั้งจากตอนแรกที่พี่พลาดรับหนูเข้ามาฝึกงาน 55 และจากคำแนะนำต่างๆ (หนูไม่ได้เว่อร์นะ 55)
หนูอาจเป็นแค่น้องฝึกงานคนหนึ่งในบรรดาน้องฝึกงานเป็นสิบๆที่พี่ตองรู้จัก
แต่พี่เป็นช่างภาพไอดอลของหนูจริงๆนะ จากใจเลย
อยากถ่ายรูปให้ได้แบบพี่ T^T มันเจ๋งจริงๆ
