สูญ

 [From Multiply Jan 10, '12 4:47 AM]

เมื่อความเงียบเปลี่ยนเป็นท่วงทำนองไร้ชื่อเรียก
ความเฉยชาถูกแทนที่ด้วยความอบอุ่น
แม้รู้ว่าความฉาบฉวยยังแทรกซึมอยู่ในทุกอณูของความสัมพันธ์
ก็ยังคงอยากได้ยินเสียงดนตรีนิรนามนั้น ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
.........................
..................
.............
........
...
จนกาลครั้งหนึ่ง เวลานี้ 
คล้ายท้องฟ้าจะมืดครึ้มอีกครั้ง 
ไม่ว่าเวลาใด ท้องฟ้าก็เป็นสีดำ
เรา หมายถึง เพียงฉัน ลำพังและยังเดินต่อ
ฉันไม่ได้ยินทำนองใดอีก มีเพียงความเงียบและหนาวเย็น 

ฉันกอดตัวเองในห้วงคำนึง ปล่อยให้สิ่งนั้นจากไป 
ไม่มีคำอธิบาย ทั้งจากฉัน หรือจากใคร 
ท่วงทำนองเงียบงัน ฉันร้องไห้เงียบงัน
ความเศร้าหาได้มีต้นเหตุจากการอำลา
แต่อาจเป็นจากความเข้าใจที่คลาดเคลื่อน 

เรารู้จักแต่ไม่รู้จัก เรารู้สึกแต่ไม่สัมผัส
ณ เวลานี้ ได้แต่ปล่อยให้จางหาย 
โมงยามของความเจ็บปวดจะคงอยู่ไม่นาน
จากไปไม่นิรันดิ์ แวะมาเยือนอย่างห่างเหินไร้วาระ

ฉันไม่รู้ว่าเสียงที่อบอุ่นหายไปไหน อยู่กับใคร 
เหตุของการห่างหายคืออะไร
การที่ฉันไม่ยื้อยุด ไม่ออกตามหา 
มิได้เป็นเครื่องชี้วัดค่าความสำคัญ

หยุดนิ่งเหมือนรูปสลักหิน ในหัวคัดเรียงเพียงคำพูดว่า 
ขอบคุณ... ฉันจะคิดถึงคุณเสมอ
ยิ้มให้คุณอยู่ในที่แสนไกล
และลาก่อนคุณท่วงทำนองนิรนาม 
ดีใจที่เคยมีคุณ :)