Gomenasai//Arigatou//Sayonara

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่...ที่ฉันเริ่มมีนิสัยไม่ชอบให้คนหมู่มากมาเห็นเวลาฉันอ่อนแอ
ฉันคิดเสมอว่าตัวเองเป็นคนเปิดเผย ตรงไปตรงมา
แต่วันนี้ฉันรู้สึกว่าฉันเริ่มไม่ใช่แบบนั้นแล้วล่ะ...

มันเหมือนมีคำพูดมากมาย
มันเหมือนใจหายอย่างบอกไม่ถูก
มันเหมือนอยากบอกแต่ไม่รู้จะเริ่มยังไง
มันเหมือนไม่อยากบอกให้รู้ว่าฉันเศร้ากว่าที่เห็น

เวลาผ่านไปไว...ไม่ทันได้รู้ตัวเลยว่านานแล้ว
นานพอให้รู้สึกผูกพันกับผู้คนรอบตัว
เจอกันเกือบทุกวัน ยิ้ม หัวเราะ โมโห ร้องไห้ มาด้วยกัน
เราไม่ได้โลกสวย มโนไปเองว่าทุกอย่างช่างแสนดี
...โลกนี้มันกลม ไม่ได้มีมุมแค่มุมเดียว
มีมากกว่า 360 องศาด้วยซ้ำไป ...มีทั้งร้าย ดีและกลางๆ
แต่วันนี้ฉันตอบตัวเองได้ชัดเจน ว่าที่ผ่านมามีเรื่องดีๆ มากมาย
...มากพอให้ฉันรู้สึกคิดถึงตั้งแต่ยังไม่ทันได้ร่ำลากัน

อยากจะขอบคุณทุกคนที่อยู่ข้างๆ
อยากจะขอโทษสำหรับเรื่องไม่ดีที่เคยทำ
อยากจะบอกว่าไม่ถนัดพูดหวานๆ กับใคร
แต่ฉันรักพวกเขาจริงๆ 

ไม่อยากคิดไปว่าเราต้องจากกัน
เอาแต่พูดว่า "เดี๋ยวก็เจอกันอีก"
แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่าพรุ่งนี้จะไม่ได้เจอกันในแบบเดิม
ไม่ได้ไปกินข้าวด้วยกัน ไม่ได้หัวเราะด้วยกันบ่อยๆ

สุดท้ายฉันก็แทบไม่ได้พูดอะไรเลย
ไม่ได้เรื่องเลยจริงๆ นะ ให้ตาย 
แต่ยังไงขอแอบพูดเบาๆ ในบล็อกนี้แล้วกัน 

"ขอบคุณนะคะสำหรับวันเวลาดีๆ ขอโทษถ้าเคยทำอะไรไม่ดี
จากนี้ไปถึงจะห่างกันไป แต่เราพร้อมจะเป็นกำลังใจให้ทุกคนเสมอ
ช่วยอะไรได้ เราจะรีบมาช่วย 
อยากเจอกัน เราจะรีบมาเจอ
ดีใจที่ได้รู้จักกัน อย่าลืมฉันนะ ...ฉันจะคิดถึงทุกคน"

遠くまで　歩いてみた　何も持たずに歩いた 
君に会った　あの日のコトは　今でも宝物